Er ging veel door mijn hoofd, terwijl ik Marie zich zag aankleden. Het maakte mij blij en ook ongelukkig, hoe vanzelfsprekend haar lichaam voor haar was. Later, toen we met elkaar van hotel naar hotel trokken, ben ik ‘s morgens steeds in bed gebleven om naar haar te kunnen kijken, hoe ze zich waste en aankleedde, en als de badkamer zo ongunstig lag dat ik haar vanuit het bed niet kon zien, ging ik in het bad liggen. die ochtend op haar kamer zou ik het liefst zijn blijven liggen, ik wenste dat ze nooit klaar zou komen met aankleden. Ze waste zich grondig, hals, armen, borst, en poetste ijverig haar tanden. Ik zelf heb me steeds zoveel mogelijk van het wassen ‘s morgens afgemaakt en tanden poetsen vind ik nog altijd een gruwel. Ik neem liever een bad, maar ik keek altijd graag naar hoe Marie het deed, ze was zo schoon en alles was zo vanzelfsprekend, zelfs de kleine beweging waarmee ze het dopje op de tube tandpaste draaide.
uit: Meningen van een clown - (1963) - Heinrich Böll
